அபிராமி அந்தாதி என்பது திருக்கடவூர் அபிராமி அம்மனைப் போற்றும் ஒரு தமிழ்க் கவிதையாகும்.
இந்தக் கவிதை 101 பாசுரங்களைக் கொண்டது.
இது கிபி 1800 இல் சுப்பிரமணிய ஐயர் (அபிராமி பட்டர்) என்பவரால் எழுதப்பட்டது.
கவிதையின் ஒவ்வொரு பாசுரத்திற்கும் ஒரு குறிப்பிட்ட பலன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.
அந்தாதி கவிதையில் ஒரு சிறப்பு.
ஒவ்வொரு பாசுரமும் முந்தைய பாசுரத்தின் கடைசி வார்த்தையுடன் தொடங்குகிறது.
அபிராமி அம்மன் தன் பக்தர்களைக் காக்கிறாள் என்பதற்கு இது ஒரு தெளிவான உதாரணம்.
தஞ்சாவூர் சர்போஜி ராஜா அபிராமி பட்டரின் நம்பிக்கையைச் சோதிக்க விரும்பினார்.
ஒரு நாள் இரவு, பட்டர் பூஜையில் மூழ்கியிருந்தபோது, ராஜா அவரிடம் இது என்ன திதி என்று கேட்டார்.
பட்டர் மனம் தளராமல் கூறினார்: பௌர்ணமி.
ராஜா செய்த தவறை ஒப்புக்கொள்ளுங்கள் அல்லது தண்டனையை அனுபவிக்க வேண்டும் என்றார்.
பட்டர் அந்தாதியை இயற்றத் தொடங்கினார்.
72வது பாசுரத்தை எழுதிய போது அம்மன் மூக்குத்தியை வானத்தில் எறிந்தாள்.
மூக்குத்தியின் பிரகாசம் பௌர்ணமி போல் காட்டியது.
இந்த அதிசயத்தைக் கண்டு அனைவரும் வியந்தனர்.
தாரமர் கொன்றையும் சண்பகமாலையும் சாத்தும் தில்லை
ஊரார் தம் பாகத்து உமைமைந்தனே! உலகு ஏழும் பெற்ற
சீர் அபிராமி அந்தாதி எப்போதும் என் சிந்தையுள்ளே
காரமர் மேனிக் கணபதியே! நிற்க கட்டுரையே.
உதிக்கின்ற செங்கதிர், உச்சித்திலகம், உணர்வுடையோர்
மதிக்கின்ற மாணிக்கம், மாதுளம் போது, மலர்க்கமலை
துதிக்கின்ற மின்கொடி, மென்கடிக்குங்கும தோயமென்ன
விதிக்கின்ற மேனி அபிராமி என்தன் விழித்துணையே.
துணையும் தொழும் தெய்வமும், பெற்றதாயும் சுருதிகளின்
பணையும், கொழுந்தும் பதி கொண்டவேரும் பனிமலர்பூங்
கணையும், கருப்புச்சிலையும், மென்பாசாங்குசமும், கையில்
அணையும் திரிபுர சுந்தரி ஆவது அறிந்தனமே.
அறிந்தேன் எவரும் அறியா மறையை, அறிந்துகொண்டு
செறிந்தேன் உனது திருவடிக்கே, திருவே! வெருவிப்
பிறந்தேன் நின்அன்பர் பெருமைஎண்ணாதகரும நெஞ்சால்
மறிந்தே விழும் நரகுக்கு உறவாய மனிதரையே.
மனிதரும் தேவரும் மாயா முனிவரும் வந்து சென்னி
குனிதரும் சேவடிக் கோமளமே! கொன்றைவார்சடைமேல்
பனிதரும் திங்களும், பாம்பும், பகீரதியும் படைத்த
புனிதரும் நீயும் என்புந்தி எந்நாளும் பொருந்துகவே.
பொருந்திய முப்புரை! செப்புரை செய்யும் புணர்முலையால்
வருந்திய வஞ்சி மருங்குல் மனோன்மணி! வார்சடையோன்
அருந்திய நஞ்சு அமுதாக்கிய அம்பிகை! அம்புயமேல்
திருந்திய சுந்தரி அந்தரி பாதம்என் சென்னியதே.
சென்னியது உன்பொன் திருவடித்தாமரை; சிந்தையுள்ளே
மன்னியது உன் திருமந்திரம்; சிந்துர வண்ணப்பெண்ணே!
முன்னிய நின் அடி யாருடன் கூடி முறை முறையே
பன்னியது என்றும் உன் தன் பரமாகம பத்ததியே.
ததியுறு மத்திற் சுழலும் என்ஆவி தளர்விலதோர்
கதியுறும் வண்ணம் கருது கண்டாய்; கமலாலயனும்,
மதியுறு வேணி மகிழ்நனும், மாலும் வணங்கிஎன்றும்
துதியுறு சேவடியாய்! சிந்துரானன சுந்தரியே.
சுந்தரி! எந்தை துணைவி! என் பாசத் தொடரைஎல்லாம்
வந்தரி; சிந்துர வண்ணத்தினாள் மகிடன் தலைமேல்
அந்தரி; நீலி; அழியாத கன்னிகை; ஆரணத்தோன்
சுந்தரி; கைத்தலத்தாள் மலர்த்தாள் என் கருத்தனவே.
கருத்தன, எந்தை தன் கண்ணன், வண்ணக் கனகவெற்பில்
பெருத்தன, பால்அழும் பிள்ளைக்கு நல்கின, பேரருள்கூர்
திருத்தன பாரமும் ஆரமும், செங்கைச் சிலையும், அம்பும்
முருத்தனமூரலும், நீயும், அம்மே! வந்துஎன்முன் நிற்கவே.
நின்றும், இருந்தும், கிடந்தும், நடந்தும் நினைப்பது உன்னை;
என்றும் வணங்குவது உன்மலர்த்தாள்; எழுதாமறையின்
ஒன்றும் அரும் பொருளே! அருளே! உமையே இமயத்து
அன்றும் பிறந்தவளே! அழியா முத்தி ஆனந்தமே!
ஆனந்தமாய் என் அறிவாய், நிறைந்த அமுதமுமாய்,
வான் அந்தமான வடிவுடையாள், மறை நான்கினுக்கும்
தான் அந்தமான சரணார விந்தம் தவளநிறக்
கானம் தம் ஆடரங்கம் எம்பிரான் முடிக்கண்ணியதே.
கண்ணியது உன்புகழ் கற்பது உன்; நாமம் கசிந்து பத்தி
பண்ணியது உன் இருபாதாம் புயத்தில்; பகல் இரவா
நண்ணியது உன்னை நயந்தோர் அவையத்து; நான் முன்செய்த
புண்ணியம் ஏது என் அம்மே புவி ஏழையும் பூத்தவளே.
பூத்தவளே புவனம் பதினான்கையும்; பூத்தவண்ணம்
காத்தவளே பின்கரந்தவளே! கறைக் கண்டனுக்கு
மூத்தவளே! என்றும் மூவா முகுந்தற்கு இளையவளே!
மாத்தவளே உன்னை அன்றிமற்றோர் தெய்வம் வந்திப்பதே!
வந்திப்பவர் உன்னை வானவர், தானவர், ஆனவர்கள்;
சிந்திப்பவர் நல் திசைமுகர் நாரணர் சிந்தையுள்ளே;
பந்திப்பவர் அழியாப் பரமானந்தர்; பாரில் உன்னைச்
சந்திப்பவர்க்கு எளிதாம் எம்பிராட்டி நின் தண் ஒளியே.
தண்ணளிக்கு என்றுமுன்னே பலகோடிதவங்கள் செய்வார்
மண்ணளிக்கும் செல்வமோ பெறுவார்? மதிவானவர் தம்
விண்ணளிக்கும் செல்வமும் அழியா முத்தி வீடுமன்றோ?
பண்ணளிக்கும் சொல் பரிமள யாமளைப் பைங்கிளியே.
கிளியே! கிளைஞர் மனத்தே கிடந்து, கிளர்ந்து, ஒளிரும்
ஒளியே! ஒளிரும் ஒளிக்கிடமே எண்ணில் ஒன்றுமில்லா
வெளியே! வெளிமுதல் பூதங்களாகி விரிந்த அம்மே!
அளியேன் அறிவளவிற்கு அளவானது அதிசயமே.
அதிசயமான வடிவுடையாள், அரவிந்தமெல்லாம்
துதிசய ஆனன சுந்தரவல்லி, துணைஇரதி
பதிசயமானது அபசயம் ஆக முன் பார்த்தவர் தம்
மதிசயமாக அன்றோ வாமபாகத்தை வவ்வியதே.
வவ்விய பாகத்து இறைவரும், நீயும் மகிழ்ந்திருக்கும்
செவ்வியும், உங்கள் திருமணக்கோலமும் சிந்தையுள்ளே
அவ்வியம் தீர்த்தென்னை ஆண்டபொற்பாதமும் ஆகிவந்து
வெவ்விய காலன் என்மேல்வரும் போது வெளிநிற்கவே.
வெளிநின்ற நின் திருமேனியைப்பார்த்தேன் விழியும் நெஞ்சும்,
களிநின்ற வெள்ளம் கரை கண்டதில்லை; கருத்தினுள்ளே
தெளிநின்ற ஞானம் திகழ்கின்றது என்ன திருவுளமோ?
ஒளிநின்ற கோணங்கள் ஒன்பதும் மேவி உறைபவளே.
உறைகின்ற நின் திருக்கோயிலில் நின்கேள்வர் ஒருபக்கமோ?
அறைகின்ற நான்மறையின் அடியோ? முடியோ? அமுதம்
நிறைகின்ற வெண்திங்களோ? கஞ்சமோ? எந்தன் நெஞ்சமோ?
மறைகின்ற வாரிதியோ? பூரணாசல மங்கலையே.
மங்கலை! செங்கலசம் முலையாள்! மலையாள்! வருணச்
சங்கலை செங்கை! சகலகலாமயில்! தாவுகங்கை
பொங்கு அலைதங்கும் புரிசடையோன் புடையாள்! உடையாள்!
பிங்கலை! நீலி! செய்யாள்! வெளியாள்! பசும் பொற்கொடியே.
கொடியே! இளவஞ்சிக் கொம்பே எனக்கு வம்பே பழுத்த
படியே! மறையின் பரிமளமே! பனிமால் இமயப்
பிடியே! பிரமன் முதலாய தேவரைப் பெற்ற அம்மே!
அடியேன் இறந்து இங்கு இனிப்பிறவாமல் வந்தாண்டு கொள்ளே.
கொள்ளேன் மனத்தில் நின்கோலம் அல்லாது; என்பர் கூட்டம் தன்னை
விள்ளேன்; பரசமயம் விரும்பேன்; வியன் மூவுலகுக்கு
உள்ளே, அனைத்தினுக்கும் புறம்பே உள்ளத்தே விளைந்த
கள்ளே! களிக்கும் களியே அளிய என் கண்மணியே.
மணியே! மணியின் ஒளியே! ஒளிரும் மணிபுனைந்த
அணியே! அணியும் அணிக்கு அழகே! அணுகாதவர்க்குப்
பிணியே! பிணிக்கு மருந்தே! அமரர் பெருவிருந்தே!
பணியேன் ஒருவரை நின் பத்மபாதம் பணிந்தபின்னே.
பின்னே திரிந்து உன் அடியாரைப் பேணிப் பிறப்பறுக்க
முன்னே தவங்கள் முயன்று கொண்டேன்; முதல் மூவருக்கும்
அன்னே! உலகுக்கு அபிராமி என்னும் அருமருந்தே!
என்னே! இனி உன்னையான் மறவாமல் நின்று ஏத்துவனே.
ஏத்தும் அடியவர் ஈரேழுலகினையும் படைத்தும்,
காத்தும், அழித்தும் திரிபவராம்; கமழ் பூங்கடம்பு
சாத்தும்குழல் அணங்கே! மணம் நாறும் நின்தாள் இணைக்கு என்
நாத்தங்கு புன்மொழி ஏறியவாறு நகையுடத்தே.
உடைத்தனை வஞ்சப் பிறவியை; உள்ளம் உருகும் அன்பு
படைத்தனை; பத்மபதயுகம் சூடும் பணி எனக்கே
அடைத்தனை; நெஞ்சத்து அழுக்கை எல்லாம் நின் அருள்புனலால்
துடைத்தனை; சுந்தரி! நின்னருள் ஏதென்று சொல்லுவதே.
சொல்லும் பொருளும் என நடமாடும் துணைவருடன்
புல்லும் பரிமளப் பூங்கொடியே நின் புதுமலர்த்தாள்
அல்லும் பகலும் தொழும் அவர்க்கே அழியா அரசும்
செல்லும் தவநெறியும் சிவலோகமும் சித்திக்குமே.
சித்தியும், சித்திதரும் தெய்வமுமாகத் திகழும்
பராசத்தியும், சக்தி தழைக்கும் சிவமும் தவம் முயல்வார்
முத்தியும், முத்திக்கு வித்தும், வித்தாகி முளைத்தெழுந்த
புத்தியும், புத்தியின் உள்ளே புரக்கும் புரத்தையன்றே.
அன்றே தடுத்து! என்னை ஆண்டுகொண்டாய்; கொண்டதல்ல என்கை
நன்றே உனக்கு இனி நான் என்செயினும், நடுக்கடலுள்
சென்றே விழினும் கரையேற்றுகை நின் திருவுளமே;
ஒன்றே! பல உருவே! அருவே! என் உமையவளே!
உமையும், உமையொரு பாகனும் ஏக உருவில் வந்திங்கு
எமையும் தமக்கு அன்பு செய்ய வைத்தார்; இனி எண்ணுதற்குச்
சமையங்களும் இல்லை; ஈன்றெடுப்பாள் ஒரு தாயும் இல்லை;
அமையும் அமையுறு தோளியர் மேல் வைத்த ஆசையுமே.
ஆசைக்கடலில் அகப்பட்டு அருளற்ற அந்தகன் கைப்
பாசத்தில் அல்லல்பட இருந்தேனை, நின் பாதம் என்னும்
வாசக்கமலம் தலைமேல் வலியவைத்து ஆண்டு கொண்ட
நேசத்தை என் சொல்லுவேன்? ஈசர்பாகத்து நேரிழையே!
இழைக்கும் வினைவழியே ஆடும் காலன் எனைநடுங்க
அழைக்கும் பொழுதுவந்து அஞ்சல் என்பாய்; அத்தர் சித்தமெல்லாம்
குழைக்கும் களபக் குவிமுலை யாமலைக் கோமளையே!
உழைக்கும் பொழுது உன்னையே அன்னையே என்பன் ஓடிவந்தே.
வந்தே சரணம் புகும் அடியாருக்கு வான்உலகம்
தந்தே பரிவொடு தான்போய் இருக்கும் சதுர்முகமும்
பைந்தேன் அலங்கல் பருமணி ஆகமும் பாகமும் பொன்
செந்தேன் மலரும் அலர்கதிர் ஞாயிறும் திங்களுமே.
திங்கள் பசுவின் மணம் நாறும் சீறடி சென்னிவைக்க
எங்கட்கு ஒருதவம் எய்தியவா! எண்ணிறந்த விண்ணோர்
தங்கட்கும் இந்தத் தவம் எய்துமோ? தரங்கக் கடலுள்
வெங்கண் பணியணைமேல் துயில்கூரும் விழுப்பொருளே.
பொருளே! பொருள் முடிக்கும் போகமே! அரும்போகம் செய்யும்
மருளே! மருளில் வரும் தெருளே என் மனத்து வஞ்சத்து
இருளேதும் இன்றி ஒளிவெளியாகி இருக்கும் உன்தன்
அருளேது அறிகின்றிலேன் அம்புயாதனத்து அம்பிகையே!
கைக்கே அணிவது கன்னலும் பூவும்; கமலம் அன்ன
மெய்க்கே அணிவது வெண்முத்து மாலை; விட அரவின்
பைக்கே அணிவது பண்மணிக்கோவையும் பட்டும், எட்டுத்
திக்கே அணியும் திருவுடையான் இடம் சேர்பவளே!
பவளக் கொடியில் பழுத்த செவ்வாயும், பனிமுறுவல்
தவளத் திருநகையும் துணையா எங்கள் சங்கரனைத்
துவளப் பொருது துடியிடை சாய்க்கும் துணை முலையாள்
அவளைப் பணிமின் கண்டீர் அமராவதி ஆளுகைக்கே.
ஆளுகைக்கு உன் தன் அடித்தாமரைகள் உண்டு; அந்தகன்பால்
மீளுகைக்கு உன் தன் விழியின் கடைஉண்டு; மேல் இவற்றின்
மூளுகைக்கு என்குறை; நின்குறையே அன்று; முப்புரங்கள்
மாளுகைக்கு அம்பு தொடுத்த வில்லான் பங்கில் வாள்நுதலே!
வாணுதல் கண்ணியை, விண்ணவர் யாவரும் வந்திறைஞ்சிப்
பேணுதற்கு எண்ணிய எம்பெருமாட்டியைப் பேதைநெஞ்சில்
காணதற்கு அண்ணியள் அல்லாத கன்னியைக் காணும் அன்பு
பூணுதற்கு எண்ணிய எண்ணமன்றோ முன்செய் புண்ணியமே.
புண்ணியம் செய்தனமே மனமே! புதுப் பூங்குவளைக்
கண்ணியும், செய்ய கணவரும் கூடி நம் காரணத்தால்
நண்ணி இங்கே வந்து தம் அடியார்கள் நடுவிருக்கப்
பண்ணிநம் சென்னியின் மேல் பத்மபாதம் பதித்திடவே.
இடம் கொண்டு விம்மி, இணைகொண்டு இறுகி, இளகி, முத்து
வடம்கொண்ட கொங்கை மலை கொண்டு, இறைவர் வலிய நெஞ்சை
நடம்கொண்ட கொள்கை நலங்கொண்ட நாயகி நல்லரவின்
படங்கொண்ட அல்குல் பனிமொழி வேதப்பரிபுரையே.
பரிபுரச் சீறடி! பாசாங் குசை! பஞ்ச பாணி! இன்சொல்
திரிபுர சுந்தரி சிந்துர மேனியள் தீமைநெஞ்சில்
பரிபுர வஞ்சரை அஞ்சக் குனிபொருப்புச் சிலைக்கை
எரிபுரை மேனி இறைவர் செம்பாகத்து இருந்தவளே.
தவளே! இவள் எங்கள் சங்கரனார் மனை மங்கலமாம்
அவளே, அவர் தமக்கு அன்னையும் ஆயினள்; ஆகையினால்
இவளே, கடவுளர் யாவர்க்கும் மேலை இறைவியுமாம்
துவளேன், இனியொரு தெய்வம் உண்டாக மெய்த்தொண்டு செய்தே.
தொண்டு செய்யாது நின் பாதம் தொழாது, துணிந்து இச்சையே
பண்டு செய்தார் உளரோ? இலரோ? அப்பரிசு அடியேன்
கண்டு செய்தால் அது கைதவமோ? அன்றிச் செய்தவமோ?
மிண்டு செய்தாலும் பொறுக்கை நன்றே; பின் வெறுக்கை அன்றே.
வெறுக்கும் தகைமைகள் செய்யினும் தம் அடியாரை மிக்கோர்
பொறுக்கும் தகைமை புதியதன்றே; புது நஞ்சைஉண்டு
கறுக்கும் திருமிடற்றான் இடப்பாகம் கலந்துபொன்னே!
மறுக்கும் தகைமைகள் செய்யினும், யான் உன்னை வாழ்த்துவேனே!
வாழும்படி ஒன்று கண்டு கொண்டேன்; மனத்தே ஒருவர்
வீழும்படி அன்று, விள்ளும் படி அன்று, வேலைநிலம்
ஏழும் பருவரை எட்டும் எட்டாமல் இரவுபகல்
சூழும் சுடர்க்கு நடுவே கிடந்து சுடர்கின்றதே.
சுடரும் கலைமதி துன்றும் சடைமுடிக் குன்றில் ஒன்றிப்
படரும் பரிமளப் பச்சைக் கொடியைப் பதிந்து நெஞ்சில்
இடரும் தவிர்த்து இமைப்போது இருப்பார் பின்னும் எய்துவரோ;
குடரும் கொழுவும் குருதியும் தோயும் குரம்பையிலே.
குரம்பை அடுத்துக் குடிபுக்க ஆவி வெங்கூற்றுக்கிட்ட
வரம்பை அடுத்து மறுகும் அப்போது வளைக்கை அமைத்து
அரம்பை அடுத்த அரிவையர் சூழவந்து அஞ்சல்என்பாய்;
நரம்பை அடுத்த இசைவடிவாய் நின்ற நாயகியே.
நாயகி; நான்முகி; நாராயணி; கை நளின பஞ்ச
சாயகி; சாம்பவி; சங்கரி; சாமளை; சாதிநச்சு
வாயகி; மாலினி; வாராகி; சூலினி; மாதங்கி என்று
ஆயகி ஆதி உடையாள் சரணம் அரண் நமக்கே.
அரணம் பொருள் என்றருள் ஒன்றிலாத அசுரர் தங்கள்
முரண்அன்றழிய முனிந்த பெம்மானும், முகுந்தனுமே
சரணம் சரணம் எனநின்ற நாயகி தன் அடியார்
மரணம், பிறவி இரண்டும் எய்தார் இந்த வையகத்தே.
வையம், துரகம், மதகரி, மாமகுடம், சிவிகை
பெய்யும் கனகம், பெருவிலை ஆரம், பிறைமுடித்த
ஐயன் திருமனையாள் அடித்தாமரைக்கு, அன்பு முன்பு
செய்யும் தவம் உடையார்க்கு உளவாகிய சின்னங்களே.
சின்னஞ்சிறிய மருங்கினில் சாத்திய செய்யபட்டும்,
பென்னம் பெரிய முலையும், முத்தாரமும் பிச்சிமொய்த்து
கன்னங்கரிய குழலும்கண் மூன்றும் கருத்தில் வைத்துத்
தன்னந்தனி இருப்பார்க்கு இது போலும் தவமில்லையே.
இல்லாமை சொல்லி ஒருவர் தம்பால்சென்று இழிவுபட்டு
நில்லாமை நெஞ்சில் நினைகுவிரேல், நித்தம் நீடுதவம்
கல்லாமை கற்ற கயவர்தம்பால் ஒரு காலத்திலும்
செல்லாமை வைத்த திரிபுரை பாதங்கள் சேர்மின்களே.
மின்னாயிரம் ஒரு மெய்வடிவாகி விளங்குகின்றது
அன்னாள்; அகமகிழ் ஆனந்தவல்லி; அருமறைக்கு
முன்னாய் நடுஎங்குமாய் முடிவாய முதல்விதன்னை
உன்னாது ஒழியினும், உன்னினும் வேண்டுவது ஒன்று இல்லையே.
ஒன்றாய் அரும்பிப் பலவாய் விரிந்து இவ்வுலம் எங்குமாய்
நின்றாள், அனைத்தையும் நீங்கி நிற்பாள்என்தன் நெஞ்சினுள்ளே
பொன்றாது நின்று புரிகின்றவா; இப்பொருள் அறிவார்
அன்று ஆலிலையில் துயின்ற பெம்மானும் என் ஐயனுமே.
ஐயன் அளந்தபடி இருநாழி கொண்டு அண்டமெல்லாம்
உய்ய அறம்செய்யும் உன்னையும் போற்றி ஒருவர்தம்பால்
செய்ய பசுந்தமிழ்ப் பாமாலையும் கொண்டு சென்று பொய்யும்
மெய்யும் இயம்ப வைத்தாய் இதுவோ உன்தன் மெய்யருளே.
அருணாம் புயத்தும் என் சித்தாம் புயத்தும் அமர்ந்திருக்கும்
தருணாம் புயத்தும் முலைத்தையல் நல்லாள், தகை சேர்நயனக்
கருணாம் புயமும் வதனாம் புயமும் கராம்புயமும்,
சரணாம் புயமும் அல்லாற் கண்டிலேன் ஒருதஞ்சமுமே.
தஞ்சம் பிறதில்லை ஈதல்லது என்று உன் தவநெறிக்கே
நெஞ்சம் பயில நினைக்கின்றிலேன் ஒன்றை; நீள்சிலையும்
அஞ்சும் அம்பும் மிக்கலராக நின்றாய்; அறியார் எனினும்
பஞ்சு அஞ்சும் மெல்லடியார் அடியார் பெற்ற பாலரையே.
பாலினும் சொல் இனியாய்! பனி மாமலர்ப்பாதம் வைக்க
மாலினும் தேவர் வணங்கநின்றோன் கொன்றை வார்சடையின்
மேலினும் கீழ்நின்று வேதங்கள் பாடும் மெய்ப்பீடம் ஒரு
நாலினும் சாலநன்றோ அடியேன் முடைநாய்த்தலையே?
நாயேனையும் இங்கு ஒரு பொருளாக நயந்துவந்து
நீயே நினைவின்றி ஆண்டுகொண்டாய் நின்னை உள்ளவண்ணம்
பேயேன் அறியும் அறிவுதந்தாய் என்ன பேறுபெற்றேன்?
தாயே! மலைமகளே! செங்கண்மால் திருத்தங்கச்சியே.
தங்கச்சிலை கொண்டு தானவர் முப்புரம் சாய்த்து, மத
வெங்கண் கரிபுரி போர்த்த செஞ்சேவகன் மெய்யடையக்
கொங்கைக் குரும்பைக் குறியிட்ட நாயகி! கோகனகச்
செங்கைக் கரும்பும், அலரும் எப்போதும் என் சிந்தையதே.
தேறும்படி சில ஏதுவும் காட்டிமுன் செல்கதிக்குக்
கூறும்பொருள் குன்றில்கொட்டும் தறிகுறிக்கும்; சமயம்
ஆறும் தலைவி இவளாய் இருப்பது அறிந்திருந்தும்
வேறும் சமயம் உண்டென்று கொண்டாடிய வீணருக்கே.
வீணே பலிகவர் தெய்வங்கள் பாற்சென்று மிக்க அன்பு
பூணேன்; உனக்கு அன்பு பூண்டு கொண்டேன்; நின்புகழ்ச்சியன்றிப்
பேணேன்; ஒருபொழுதும் திருமேனி பிரகாசமின்றிக்
காணேன் இருநிலமும் திசை நான்கும் ககனமுமே.
ககனமும், வானமும், புவனமும் காணவிற் காமன் அங்கம்
தகனம்முன் செய்த தவப்பெருமாற்குத் தடக்கையும் செம்
முகனும் முந்நான்கு இருமூன்றெனத் தோன்றிய மூதறிவின்
மகனும் உண்டாயது அன்றோ? வல்லி நீ செய்த வல்லபமே!
வல்லபம் ஒன்றறியேன்; சிறியேன் நின் மலரடிச்செம்
பல்லவம் அல்லது பற்று ஒன்றிலேன் பசும் பொற்பொருப்பு
வில்லவர் தம்முடன் வீற்றிருப்பாய்; வினையேன்தொடுத்த
சொல் அவமாயினும் நின்திருநாமங்கள் தோத்திரமே.
தோத்திரம் செய்து, தொழுது, மின்போலும் நின் தோற்றம்ஒரு
மாத்திரைப் போதும் மனதில் வையாதவர் வண்மை, குலம்
கோத்திரம், கல்வி, குணம், குன்றி நாளும் குடில்கள்தொறும்
பாத்திரம் கொண்டு பலிக்கு உழலாநிற்பர் பாரெங்குமே.
பாரும், புனலும், கனலும், வெங்காலும், படர்விசும்பும்,
ஊரும் முருகு சுவைஒளி ஊறொலி ஒன்றுபடச்
சேரும் தலைவி, சிவகாமசுந்தரி சீரடிக்கே
சாரும் தவமுடையார் படையாத தனம் இல்லையே.
தனந்தரும்; கல்வி தரும்; ஒருநாளும் தளர்வறியா
மனந்தரும்; தெய்வ வடிவுந்தரும்; நெஞ்சில் வஞ்சமில்லா
இனந்தரும்; நல்லன எல்லாம் தரும்; அன்பர் என்பவர்க்கே
கனந்தரும் பூங்குழலாள் அபிராமி கடைக்கண்களே.
கண்களிக்கும்படி கண்டுகொண்டேன் கடம்பாடவியில்
பண்களிக்கும் குரல் வீணையும் கையும் பயோதரமும்
மண்களிக்கும் பச்சை வண்ணமும் ஆகி மதங்கர் குலப்
பெண்களில் தோன்றிய எம்பெருமாட்டிதன் பேரழகே.
அழகுக்கு ஒருவரும் ஒவ்வாதவல்லி; அருமறைகள்
பழகிச் சிவந்த பதாம் புயத்தாள்; பனி மாமதியின்
குழவித் திருமுடிக் கோமள யாமளைக் கொம்பிருக்க
இழவுற்று நின்றுநெஞ்சே இரங்கேல் உனக்கு என் குறையே!
என்குறை தீரநின்று ஏத்துகின்றேன்; இனி யான் பிறக்கின்
நின்குறையே அன்றி யார் குறை காண்; இரு நீள்விசும்பின்
மின்குறை காட்டி மெலிகின்ற நேரிடை மெல்லியலாய்?
தன்குறை தீர எங்கோன் சடைமேல்வைத்த தாமரையே.
தாமம் கடம்பு; படைபஞ்சபாணம்; தனுக்கரும்பு;
யாமம் வயிரவர் ஏத்தும் பொழுது; எமக்கென்று வைத்த
சேமம் திருவடி; செங்கைகள் நான்கு; ஒளி செம்மை; அம்மை
நாமம் திரிபுரை; ஒன்றோடு இரண்டு நயனங்களே.
நயனங்கள் மூன்றுடை நாதனும், வேதமும், நாரணனும்
அயனும் பரவும் அபிராமவல்லி அடியிணையப்
பயன்என்று கொண்டவர் பாவையர் ஆடவும், பாடவும்பொன்
சயனம் பொருந்து தமனியக் காவினில் தங்குவரே.
தங்குவர் கற்பகத் தருவின் நீழலில்; தாயரின்றி
மங்குவர், மண்ணில் வழுவாப் பிறவியை; மால்வரையும்
பொங்குவர் அழியும்! ஈரேழ்புவனமும் பூத்த உந்திக்
கொங்கிவர் பூங்குழலாள் திருமேனி குறித்தவரே.
குறித்தேன் மனத்தில் நின்கோலம் எல்லாம்; நின் குறிப்பறிந்து
மறித்தேன் மறலிவருகின்ற நேர்வழி; வண்டுகிண்டி
வெறித்தேன் அவிழ்கொன்றை வேணிப்பிரான் ஒருகூற்றை மெய்யில்
பறித்தே குடிபுகுதும் பஞ்சபாண பயிரவியே.
பயிரவி, பஞ்சமி, பாசாங்குசை, பஞ்சபாணி, வஞ்சவர்
உயிரவி உண்ணும் உயர்சண்டி, காளி ஒளிரும்கலா
வயிரவி, மண்டலி, மாலினி, சூலி வராகி என்றே
செயிரவி நான்மறை சேர்திருநாமங்கள் செப்புவரே.
செப்பும், கனக கலசமும் போலும் திருமுலைமேல்
அப்பும் களப அபிராமவல்லி! அணிதிரளக்
கொப்பும், வயிரக் குழையும், விழியின் கொழுங்கடையும்
துப்பும் நிலவும் எழுதிவைத்தேன்என் துணைவிழிக்கே.
விழிக்கே அருளுண்டு; அபிராமவல்லிக்கு வேதம்சொன்ன
வழிக்கே வழிபட நெஞ்சுண்டு; எமக்கு அவ்வழி கிடக்கப்
பழிக்கே சுழன்று எம் பாவங்களே செய்து பாழ்நரகக்
குழிக்கே அழுந்தும் கயவர் தம்மோடு என்ன கூட்டினியே.
கூட்டியவா! என்னைத் தன் அடியாரில் கொடியவினை
ஒட்டியவா! எண்கண் ஒடியவா! தன்னை உள்ளவண்ணம்
காட்டியவா! கண்ட கண்ணும் மனமும் களிக்கின்றவா!
ஆட்டியவா நடம் ஆடகத்தாமரை ஆரணங்கே.
அணங்கே! அணங்குகள் நின் பரிவாரங்கள் ஆகையினால்
வணங்கேன்; ஒருவரை வாழ்த்துகிலேன்; நெஞ்சில் வஞ்சகரோடு
இணங்கேன் எனது உனது என்றிருப்பார் சிலர் யாவரொடும்
பிணங்கேன்; அறிவொன்றிலேன் எண்கண் நீவைத்த பேரளியே.
அளியார் கமலத்தில் ஆரணங்கே! அகிலாண்டமும் நின்
ஒளியாக நின்ற ஒளிர்திருமேனியை உள்ளுதொறும்
களியாகி, அந்தக்கரணங்கள் விம்மி, கரைபுரண்டு,
வெளியாய்விடின், எங்ஙனே மறப்பேன் நின்விரகினையேன்.
விரவும் புதுமலர் இட்டு நின்பாத விரைக்கமலம்
இரவும் பகலும் இறைஞ்ச வல்லார், இமையோர் எவரும்
பரவும் பதமும், அயிராவதமும், பகீரதீயும்
உரவும் குலிசமும், கற்பகக் காவும் உடையவரே.
உடையாளை, ஒல்கு செம்பட்டு உடையாளை; ஒளிர்மதிசெஞ்
சடையாளை வஞ்சகர் நெஞ்சடையாளை, தயங்குநுண்ணூல்
இடையாளை, எங்கள்பெம்மான் இடையாளை, இங்கு என்னை இனிப்
படையாளை, உங்களையும் படையாவண்ணம் பார்த்திருமே.
பார்க்கும் திசைதொறும் பாசாங்குசமும், பனிச்சிறை வண்டு
ஆர்க்கும் புதுமலர் ஐந்தும், கரும்பும் என் அல்லல்எல்லாம்
தீர்க்கும் திரிபுரையாள் திருமேனியும் சிற்றிடையும்,
வார்க்குங்கும முலையும், முலைமேல் முத்துமாலையுமே.
மாலயன் தேட, மறைதேட, வானவர் தேட, நின்ற
காலையும், சூடகக் கையையும், கொண்டு, கதித்தகப்பு
வேலை வெங்காலன் என்மேல் விடும்போது வெளிநில்கண்டாய்;
பாலையும் தேனையும், பாகையும் போலும் பணிமொழியே.
மொழிக்கும், நினைவுக்கும் எட்டாத நின் திருமூர்த்தி என்தன்
விழிக்கும் வினைக்கும் வெளிநின்றதால்! விழியால் மதனை
அழிக்கும் தலைவர் அழியா விரதத்தை அண்டமெல்லாம்
பழிக்கும் படி ஒருபாகம் கொண்டாளும் பராபரையே.
பரம் என்று உனை அடைந்தேன் தமியேனும்; உன் பக்தருக்குள்
தரம் அன்று இவன்என்று தள்ளத்தகாது; தரியலர் தம்
புரம்அன்று எரியப் பொருப்புவில்வாங்கிய போதில் அயன்
சிரம் ஒன்று செற்ற கையான் இடப்பாகம் சிறந்தவளே!
சிறக்கும் கமலத் திருவே! நின்சேவடி சென்னிவைக்கத்
துறக்கம் தரும், நின் துணைவரும் நீயும் துரியம் அற்ற
உறக்கம் தரவந்து உடம்போடு உயிர் உறவற்ற, அறிவு
மறக்கும் பொழுது, என்முன்னே வரல்வேண்டும் வருந்தியுமே.
வருந்தா வகைஎன் மனத்தாமரையினில் வந்துபுதுந்து
இருந்தாள் பழைய இருப்பிடமாக இனிஎனக்குப்
பொருந்தாது ஒருபொருள் இல்லை; விண்மேவும் புலவருக்கு
விருந்தாக, வேலை மருந்தானதை நல்கும் மெல்லியலே.
மெல்லிய நுண் இடைமின் அனையாளை, விரிசடையோன்
புல்லிய மென்முலை பொன் அனையாளைப் புகழ்ந்துமறை
சொல்லிய வண்ணம் தொழும்அடியாரைத் தொழுமவர்க்குப்
பல்லியம் ஆர்த்தெழ வெண்பகடு ஊரும் பதம்தருமே.
பதத்தே உருகி, நின்பாதத்திலே மனம் பற்றி, உன்தன்
இதத்தே ஒழுக அடிமைகொண்டாய்; இனியான் ஒருவர்
மதத்தே மதிமயங்கேன்; அவர் போன வழியும் செல்லேன்;
முதல்தேவர் மூவரும், யாவரும் போற்றும் முகிழ்நகையே.
நகையே இஃதிந்த ஞாலம் எல்லாம்பெற்ற நாயகிக்கு
முகையே முகிழ்முலை; மானே முதுகண்; முடிவில் அந்த
வகையே பிறவியும் வம்பே மலைமகள் என்பது; நாம்
மிகையே இவள்தன் தகைமையை நாடி விரும்புவதே.
விரும்பித் தொழும் அடியார், விழிநீர்மல்கி மெய்புளகம்
அரும்பி, ததும்பிய ஆனந்தமாகி; அறிவிழந்து,
சுரும்பிற் களித்து மொழி தடுமாறி, முன் சொன்னஎல்லாம்
தரும்பித்தர் ஆவரென்றால், அபிராமி சமயம் நன்றே.
நன்றே வருகினும், தீதே விளைகினும், நான் அறிவது
ஒன்றேயும் இல்லை; உனக்கே பரம் எனக்கு உள்ள எல்லாம்
அன்றே உனதென்று அளித்து விட்டேன்; அழியாத குணக்
குன்றே! அருட்கடலே! இமவான் பெற்ற கோமளமே!
கோமள வல்லியை அல்லியம் தாமரைக்கோயில் வைகும்
யாமள வல்லியை, ஏதம் இலாளை, எழுதரிய
சாமள மேனிச் சகலகலா மயில் தன்னைத் தம்மால்
ஆமளவும் தொழுவார் எழுபாருக்கும் ஆதிபரே.
ஆதித்தன், அம்புலி, அங்கி, குபேரன், அமரர்தங்கோன்
போதிற் பிரமன், புராரி, முராரி, பொதியமுனி,
காதிப் பொருபடைக் கந்தன், கணபதி, காமன் முதல்
சாதித்த புண்ணியர் எண்ணிலர் போற்றுவர் தையலையே.
தைவந்து நின்னடித் தாமரைசூடிய சங்கரற்குக்
கைவந்த தீயும், தலைவந்த ஆறும் கரந்தது எங்கே?
மெய்வந்த நெஞ்சில் அல்லால் ஒருகாலும் விரகர் தங்கள்
பொய்வந்த நெஞ்சில் புக அறியா மடப் பூங்குயிலே.
குயிலாய் இருக்கும் கடம்படாவியிடை; கோல இயல்
மயிலாய் இருக்கும் இமயாசலத்திடை; வந்துதித்த
வெயிலாய் இருக்கும் விசும்பில்; கமலத்தின் மீது அன்னமாம்
கயிலாயருக்கு அன்று இமவான் அளித்த கனங்குழையே.
குழையைத் தழுவிய ஒன்றை அம்தார் கமழ் கொங்கைவல்லி
கழையைப் பொருத திருநெடுந்தோளும், கரும்புவில்லும்
விழையப்பொருதிறல்வேரி அம்பாணமும்; வெண்ணகையும்,
உழையப் பொருகண்ணும், நெஞ்சில் எப்போதும் உதிக்கின்றனவே.
ஆத்தாளை, எங்கள் அபிராமவல்லியை, அண்டம் எல்லாம்
பூத்தாளை, மாதுளம் பூநிறத்தாளை, புவிஅடங்காக்
காத்தாளை ஐங்கணை பாசாங்குசமும், கரும்பும், அங்கை
சேர்த்தாளை, முக்கண்ணியைத் தொழுவார்க்கு ஒரு தீங்கு இல்லையே…
கலையாத கல்வியும் குறையாத வயதும் ஓர்
கன்றாத வளமையும் குன்றாத இளமையும்
சலியாத மனமும் அன்பகலாத மனைவியும்
தாழாத கீர்த்தியும் மாறாத வார்த்தையும்
தடைகள் வாராத கொடையும்
தொலையாத நிதியமும் கோணாத கோலுமொரு
துய்யநின் பாதத்தில் அன்பும் உதவிப் பெரிய
தொண்டரொடு கூட்டு கண்டாய்
அலையாழி அறிதுயிலும் மாயனது தங்கையே
அமுதீசர் ஒருபாகம் அகலாத சுகபாணி
Abirami Anthathi is a Tamil poem praising Goddess Abirami of Tirukkadavur.
This poem consists of 101 verses.
It was written by Subramania Iyer (Abirami Pattar) in the year 1800 CE.
Each verse of the poem has a particular benefit attached to it.
Anthati is a special style in poetry.
Each verse begins with the last word of the previous verse.
This is a clear example of how Abirami Amman protects her devotees.
Sarfoji Raja of Thanjavur wanted to test the faith of Abirami Pattar.
One night, when Pattar was immersed in puja, the Raja asked him what tithi it was.
It was amavasya.
Pattar absent mindedly said: pournami.
Raja told him to admit his mistake or face punishment.
Pattar started composing Anthathi.
When he wrote the 72nd verse, Amman threw her nose ornament into the sky.
The brilliance of the nose ornament made it look like it was pournami.
Everyone was astonished by this miracle.
Thaaramar ko'nr'aiyum chanpakamaalaiyum chaaththum thillai
Ooraar tham paakaththu umaimainthane! Ulaku ezhum pe'r'r'a
Cheer apiraami anthaathi e'ppothum e'n chinthaiyul'l'e
Kaaramar menik kanapathiye! Nir'ka katturaiye.
Uthikkinr'a che'nkathir, uchchiththilakam, unarvutaiyor
Mathikkinr'a maanikkam, maathul'am pothu, malarkkamalai
Thuthikkinr'a minko'ti, me'nkatikkunkuma thoyame'nna
Vithikkinr'a meni apiraami e'nthan vizhiththunaiye.
Thunaiyum tho'zhum the'yvamum, pe'r'r'athaayum churuthikal'in
Panaiyum, ko'zhunthum pathi ko'ntaverum panimalarpoong
Kanaiyum, karuppuchchilaiyum, me'npaachaankuchamum, kaiyil
Anaiyum thiripura chunthari aavathu ar'inthaname.
Ar'inthen e'varum ar'iyaa mar'aiyai, ar'inthuko'ntu
Che'r'inthen unathu thiruvatikke, thiruve! Ve'ruvip
Pir'anthen ninanpar pe'rumaie'nnaathakaruma ne'nchaal
Mar'inthe vizhum narakukku ur'avaaya manitharaiye.
Manitharum thevarum maayaa munivarum vanthu che'nni
Kunitharum chevatik komal'ame! Ko'nr'aivaarchataimel
Panitharum thinkal'um, paampum, pakeerathiyum pataiththa
Punitharum neeyum e'npunthi e'nnaal'um po'runthukave.
Po'runthiya muppurai! Che'ppurai che'yyum punarmulaiyaal
Varunthiya vanchi marunkul manonmani! Vaarchataiyon
Arunthiya nanchu amuthaakkiya ampikai! Ampuyamel
Thirunthiya chunthari anthari paathame'n che'nniyathe.
Che'nniyathu unpo'n thiruvatiththaamarai; chinthaiyul'l'e
Manniyathu un thirumanthiram; chinthura vannappe'nne!
Munniya nin ati yaarutan kooti mur'ai mur'aiye
Panniyathu e'nr'um un than paramaakama paththathiye.
Thathiyur'u maththir' chuzhalum e'naavi thal'arvilathor
Kathiyur'um vannam karuthu kantaay; kamalaalayanum,
Mathiyur'u veni makizhnanum, maalum vanankie'nr'um
Thuthiyur'u chevatiyaay! Chinthuraanana chunthariye.
Chunthari! E'nthai thunaivi! E'n paachath tho'taraie'llaam
Vanthari; chinthura vannaththinaal' makitan thalaimel
Anthari; neeli; azhiyaatha kannikai; aaranaththon
Chunthari; kaiththalaththaal' malarththaal' e'n karuththanave.
Karuththana, e'nthai than kannan, vannak kanakave'r'pil
Pe'ruththana, paalazhum pil'l'aikku nalkina, perarul'koor
Thiruththana paaramum aaramum, che'nkaich chilaiyum, ampum
Muruththanamooralum, neeyum, amme! Vanthue'nmun nir'kave.
Ninr'um, irunthum, kitanthum, natanthum ninaippathu unnai;
E'nr'um vanankuvathu unmalarththaal'; e'zhuthaamar'aiyin
O'nr'um arum po'rul'e! Arul'e! Umaiye imayaththu
Anr'um pir'anthaval'e! Azhiyaa muththi aananthame!
Aananthamaay e'n ar'ivaay, nir'aintha amuthamumaay,
Vaan anthamaana vativutaiyaal', mar'ai naankinukkum
Thaan anthamaana charanaara vintham thaval'anir'ak
Kaanam tham aatarankam e'mpiraan mutikkanniyathe.
Kanniyathu unpukazh kar'pathu un; naamam kachinthu paththi
Panniyathu un irupaathaam puyaththil; pakal iravaa
Nanniyathu unnai nayanthor avaiyaththu; naan munche'ytha
Punniyam ethu e'n amme puvi ezhaiyum pooththaval'e.
Pooththaval'e puvanam pathinaankaiyum; pooththavannam
Kaaththaval'e pinkaranthaval'e! Kar'aik kantanukku
Mooththaval'e! E'nr'um moovaa mukunthar'ku il'aiyaval'e!
Maaththaval'e unnai anr'imar'r'or the'yvam vanthippathe!
Vanthippavar unnai vaanavar, thaanavar, aanavarkal';
Chinthippavar nal thichaimukar naaranar chinthaiyul'l'e;
Panthippavar azhiyaap paramaananthar; paaril unnaich
Chanthippavarkku e'l'ithaam e'mpiraatti nin than o'l'iye.
Thannal'ikku e'nr'umunne palakotithavankal' che'yvaar
Mannal'ikkum che'lvamo pe'r'uvaar? Mathivaanavar tham
Vinnal'ikkum che'lvamum azhiyaa muththi veetumanr'o?
Pannal'ikkum cho'l parimal'a yaamal'aip painkil'iye.
Kil'iye! Kil'ainyar manaththe kitanthu, kil'arnthu, o'l'irum
O'l'iye! O'l'irum o'l'ikkitame e'nnil o'nr'umillaa
Ve'l'iye! Ve'l'imuthal poothankal'aaki virintha amme!
Al'iyen ar'ival'avir'ku al'avaanathu athichayame.
Athichayamaana vativutaiyaal', aravinthame'llaam
Thuthichaya aanana chuntharavalli, thunaiirathi
Pathichayamaanathu apachayam aaka mun paarththavar tham
Mathichayamaaka anr'o vaamapaakaththai vavviyathe.
Vavviya paakaththu ir'aivarum, neeyum makizhnthirukkum
Che'vviyum, unkal' thirumanakkolamum chinthaiyul'l'e
Avviyam theerththe'nnai aantapo'r'paathamum aakivanthu
Ve'vviya kaalan e'nmelvarum pothu ve'l'inir'kave.
Ve'l'ininr'a nin thirumeniyaippaarththen vizhiyum ne'nchum,
Kal'ininr'a ve'l'l'am karai kantathillai; karuththinul'l'e
The'l'ininr'a nyaanam thikazhkinr'athu e'nna thiruvul'amo?
O'l'ininr'a konankal' o'npathum mevi ur'aipaval'e.
Ur'aikinr'a nin thirukkoyilil ninkel'var o'rupakkamo?
Ar'aikinr'a naanmar'aiyin atiyo? Mutiyo? Amutham
Nir'aikinr'a ve'nthinkal'o? Kanchamo? E'nthan ne'nchamo?
Mar'aikinr'a vaarithiyo? Pooranaachala mankalaiye.
Mankalai! Che'nkalacham mulaiyaal'! Malaiyaal'! Varunach
Chankalai che'nkai! Chakalakalaamayil! Thaavukankai
Po'nku alaithankum purichataiyon putaiyaal'! Utaiyaal'!
Pinkalai! Neeli! Che'yyaal'! Ve'l'iyaal'! Pachum po'r'ko'tiye.
Ko'tiye! Il'avanchik ko'mpe e'nakku vampe pazhuththa
Patiye! Mar'aiyin parimal'ame! Panimaal imayap
Pitiye! Piraman muthalaaya thevaraip pe'r'r'a amme!
Atiyen ir'anthu inku inippir'avaamal vanthaantu ko'l'l'e.
Ko'l'l'en manaththil ninkolam allaathu; e'npar koottam thannai
Vil'l'en; parachamayam virumpen; viyan moovulakukku
Ul'l'e, anaiththinukkum pur'ampe ul'l'aththe vil'aintha
Kal'l'e! Kal'ikkum kal'iye al'iya e'n kanmaniye.
Maniye! Maniyin o'l'iye! O'l'irum manipunaintha
Aniye! Aniyum anikku azhake! Anukaathavarkkup
Piniye! Pinikku marunthe! Amarar pe'ruvirunthe!
Paniyen o'ruvarai nin pathmapaatham paninthapinne.
Pinne thirinthu un atiyaaraip penip pir'appar'ukka
Munne thavankal' muyanr'u ko'nten; muthal moovarukkum
Anne! Ulakukku apiraami e'nnum arumarunthe!
E'nne! Ini unnaiyaan mar'avaamal ninr'u eththuvane.
Eththum atiyavar eerezhulakinaiyum pataiththum,
Kaaththum, azhiththum thiripavaraam; kamazh poonkatampu
Chaaththumkuzhal ananke! Manam naar'um ninthaal' inaikku e'n
Naaththanku punmo'zhi er'iyavaar'u nakaiyutaththe.
Utaiththanai vanchap pir'aviyai; ul'l'am urukum anpu
Pataiththanai; pathmapathayukam chootum pani e'nakke
Ataiththanai; ne'nchaththu azhukkai e'llaam nin arul'punalaal
Thutaiththanai; chunthari! Ninnarul' ethe'nr'u cho'lluvathe.
Cho'llum po'rul'um e'na natamaatum thunaivarutan
Pullum parimal'ap poonko'tiye nin puthumalarththaal'
Allum pakalum tho'zhum avarkke azhiyaa arachum
Che'llum thavane'r'iyum chivalokamum chiththikkume.
Chiththiyum, chiththitharum the'yvamumaakath thikazhum
Paraachaththiyum, chakthi thazhaikkum chivamum thavam muyalvaar
Muththiyum, muththikku viththum, viththaaki mul'aiththe'zhuntha
Puththiyum, puththiyin ul'l'e purakkum puraththaiyanr'e.
Anr'e thatuththu! E'nnai aantuko'ntaay; ko'ntathalla e'nkai
Nanr'e unakku ini naan e'nche'yinum, natukkatalul'
Che'nr'e vizhinum karaiyer'r'ukai nin thiruvul'ame;
O'nr'e! Pala uruve! Aruve! E'n umaiyaval'e!
Umaiyum, umaiyo'ru paakanum eka uruvil vanthinku
E'maiyum thamakku anpu che'yya vaiththaar; ini e'nnuthar'kuch
Chamaiyankal'um illai; eenr'e'tuppaal' o'ru thaayum illai;
Amaiyum amaiyur'u thol'iyar mel vaiththa aachaiyume.
Aachaikkatalil akappattu arul'ar'r'a anthakan kaip
Paachaththil allalpata irunthenai, nin paatham e'nnum
Vaachakkamalam thalaimel valiyavaiththu aantu ko'nta
Nechaththai e'n cho'lluven? Eecharpaakaththu nerizhaiye!
Izhaikkum vinaivazhiye aatum kaalan e'nainatunka
Azhaikkum po'zhuthuvanthu anchal e'npaay; aththar chiththame'llaam
Kuzhaikkum kal'apak kuvimulai yaamalaik komal'aiye!
Uzhaikkum po'zhuthu unnaiye annaiye e'npan otivanthe.
Vanthe charanam pukum atiyaarukku vaanulakam
Thanthe parivo'tu thaanpoy irukkum chathurmukamum
Painthen alankal parumani aakamum paakamum po'n
Che'nthen malarum alarkathir nyaayir'um thinkal'ume.
Thinkal' pachuvin manam naar'um cheer'ati che'nnivaikka
E'nkatku o'ruthavam e'ythiyavaa! E'nnir'antha vinnor
Thankatkum inthath thavam e'ythumo? Tharankak katalul'
Ve'nkan paniyanaimel thuyilkoorum vizhuppo'rul'e.
Po'rul'e! Po'rul' mutikkum pokame! Arumpokam che'yyum
Marul'e! Marul'il varum the'rul'e e'n manaththu vanchaththu
Irul'ethum inr'i o'l'ive'l'iyaaki irukkum unthan
Arul'ethu ar'ikinr'ilen ampuyaathanaththu ampikaiye!
Kaikke anivathu kannalum poovum; kamalam anna
Me'ykke anivathu ve'nmuththu maalai; vita aravin
Paikke anivathu panmanikkovaiyum pattum, e'ttuth
Thikke aniyum thiruvutaiyaan itam cherpaval'e!
Paval'ak ko'tiyil pazhuththa che'vvaayum, panimur'uval
Thaval'ath thirunakaiyum thunaiyaa e'nkal' chankaranaith
Thuval'ap po'ruthu thutiyitai chaaykkum thunai mulaiyaal'
Aval'aip panimin kanteer amaraavathi aal'ukaikke.
Aal'ukaikku un than atiththaamaraikal' untu; anthakanpaal
Meel'ukaikku un than vizhiyin kataiuntu; mel ivar'r'in
Mool'ukaikku e'nkur'ai; ninkur'aiye anr'u; muppurankal'
Maal'ukaikku ampu tho'tuththa villaan pankil vaal'nuthale!
Vaanuthal kanniyai, vinnavar yaavarum vanthir'ainchip
Penuthar'ku e'nniya e'mpe'rumaattiyaip pethaine'nchil
Kaanathar'ku anniyal' allaatha kanniyaik kaanum anpu
Poonuthar'ku e'nniya e'nnamanr'o munche'y punniyame.
Punniyam che'ythaname maname! Puthup poonkuval'aik
Kanniyum, che'yya kanavarum kooti nam kaaranaththaal
Nanni inke vanthu tham atiyaarkal' natuvirukkap
Panninam che'nniyin mel pathmapaatham pathiththitave.
Itam ko'ntu vimmi, inaiko'ntu ir'uki, il'aki, muththu
Vatamko'nta ko'nkai malai ko'ntu, ir'aivar valiya ne'nchai
Natamko'nta ko'l'kai nalanko'nta naayaki nallaravin
Patanko'nta alkul panimo'zhi vethapparipuraiye.
Paripurach cheer'ati! Paachaang kuchai! Pancha paani! Incho'l
Thiripura chunthari chinthura meniyal' theemaine'nchil
Paripura vancharai anchak kunipo'ruppuch chilaikkai
E'ripurai meni ir'aivar che'mpaakaththu irunthaval'e.
Thaval'e! Ival' e'nkal' chankaranaar manai mankalamaam
Aval'e, avar thamakku annaiyum aayinal'; aakaiyinaal
Ival'e, katavul'ar yaavarkkum melai ir'aiviyumaam
Thuval'en, iniyo'ru the'yvam untaaka me'yththo'ntu che'ythe.
Tho'ntu che'yyaathu nin paatham tho'zhaathu, thuninthu ichchaiye
Pantu che'ythaar ul'aro? Ilaro? Apparichu atiyen
Kantu che'ythaal athu kaithavamo? Anr'ich che'ythavamo?
Mintu che'ythaalum po'r'ukkai nanr'e; pin ve'r'ukkai anr'e.
Ve'r'ukkum thakaimaikal' che'yyinum tham atiyaarai mikkor
Po'r'ukkum thakaimai puthiyathanr'e; puthu nanchaiuntu
Kar'ukkum thirumitar'r'aan itappaakam kalanthupo'nne!
Mar'ukkum thakaimaikal' che'yyinum, yaan unnai vaazhththuvene!
Vaazhumpati o'nr'u kantu ko'nten; manaththe o'ruvar
Veezhumpati anr'u, vil'l'um pati anr'u, velainilam
Ezhum paruvarai e'ttum e'ttaamal iravupakal
Choozhum chutarkku natuve kitanthu chutarkinr'athe.
Chutarum kalaimathi thunr'um chataimutik kunr'il o'nr'ip
Patarum parimal'ap pachchaik ko'tiyaip pathinthu ne'nchil
Itarum thavirththu imaippothu iruppaar pinnum e'ythuvaro;
Kutarum ko'zhuvum kuruthiyum thoyum kurampaiyile.
Kurampai atuththuk kutipukka aavi ve'nkoor'r'ukkitta
Varampai atuththu mar'ukum appothu val'aikkai amaiththu
Arampai atuththa arivaiyar choozhavanthu anchale'npaay;
Narampai atuththa ichaivativaay ninr'a naayakiye.
Naayaki; naanmuki; naaraayani; kai nal'ina pancha
Chaayaki; chaampavi; chankari; chaamal'ai; chaathinachchu
Vaayaki; maalini; vaaraaki; choolini; maathanki e'nr'u
Aayaki aathi utaiyaal' charanam aran namakke.
Aranam po'rul' e'nr'arul' o'nr'ilaatha achurar thankal'
Murananr'azhiya munintha pe'mmaanum, mukunthanume
Charanam charanam e'naninr'a naayaki than atiyaar
Maranam, pir'avi irantum e'ythaar intha vaiyakaththe.
Vaiyam, thurakam, mathakari, maamakutam, chivikai
Pe'yyum kanakam, pe'ruvilai aaram, pir'aimutiththa
Aiyan thirumanaiyaal' atiththaamaraikku, anpu munpu
Che'yyum thavam utaiyaarkku ul'avaakiya chinnankal'e.
Chinnanchir'iya marunkinil chaaththiya che'yyapattum,
Pe'nnam pe'riya mulaiyum, muththaaramum pichchimo'yththu
Kannankariya kuzhalumkan moonr'um karuththil vaiththuth
Thannanthani iruppaarkku ithu polum thavamillaiye.
Illaamai cho'lli o'ruvar thampaalche'nr'u izhivupattu
Nillaamai ne'nchil ninaikuvirel, niththam neetuthavam
Kallaamai kar'r'a kayavarthampaal o'ru kaalaththilum
Che'llaamai vaiththa thiripurai paathankal' cherminkal'e.
Minnaayiram o'ru me'yvativaaki vil'ankukinr'athu
Annaal'; akamakizh aananthavalli; arumar'aikku
Munnaay natue'nkumaay mutivaaya muthalvithannai
Unnaathu o'zhiyinum, unninum ventuvathu o'nr'u illaiye.
O'nr'aay arumpip palavaay virinthu ivvulam e'nkumaay
Ninr'aal', anaiththaiyum neenki nir'paal'e'nthan ne'nchinul'l'e
Po'nr'aathu ninr'u purikinr'avaa; ippo'rul' ar'ivaar
Anr'u aalilaiyil thuyinr'a pe'mmaanum e'n aiyanume.
Aiyan al'anthapati irunaazhi ko'ntu antame'llaam
Uyya ar'amche'yyum unnaiyum por'r'i o'ruvarthampaal
Che'yya pachunthamizhp paamaalaiyum ko'ntu che'nr'u po'yyum
Me'yyum iyampa vaiththaay ithuvo unthan me'yyarul'e.
Arunaam puyaththum e'n chiththaam puyaththum amarnthirukkum
Tharunaam puyaththum mulaiththaiyal nallaal', thakai chernayanak
Karunaam puyamum vathanaam puyamum karaampuyamum,
Charanaam puyamum allaar' kantilen o'ruthanchamume.
Thancham pir'athillai eethallathu e'nr'u un thavane'r'ikke
Ne'ncham payila ninaikkinr'ilen o'nr'ai; neel'chilaiyum
Anchum ampum mikkalaraaka ninr'aay; ar'iyaar e'ninum
Panchu anchum me'llatiyaar atiyaar pe'r'r'a paalaraiye.
Paalinum cho'l iniyaay! Pani maamalarppaatham vaikka
Maalinum thevar vanankaninr'on ko'nr'ai vaarchataiyin
Melinum keezhninr'u vethankal' paatum me'yppeetam o'ru
Naalinum chaalananr'o atiyen mutainaayththalaiye?
Naayenaiyum inku o'ru po'rul'aaka nayanthuvanthu
Neeye ninaivinr'i aantuko'ntaay ninnai ul'l'avannam
Peyen ar'iyum ar'ivuthanthaay e'nna per'upe'r'r'en?
Thaaye! Malaimakal'e! Che'nkanmaal thiruththankachchiye.
Thankachchilai ko'ntu thaanavar muppuram chaayththu, matha
Ve'nkan karipuri porththa che'nchevakan me'yyataiyak
Ko'nkaik kurumpaik kur'iyitta naayaki! Kokanakach
Che'nkaik karumpum, alarum e'ppothum e'n chinthaiyathe.
Ther'umpati chila ethuvum kaattimun che'lkathikkuk
Koor'umpo'rul' kunr'ilko'ttum thar'ikur'ikkum; chamayam
Aar'um thalaivi ival'aay iruppathu ar'inthirunthum
Ver'um chamayam unte'nr'u ko'ntaatiya veenarukke.
Veene palikavar the'yvankal' paar'che'nr'u mikka anpu
Poonen; unakku anpu poontu ko'nten; ninpukazhchchiyanr'ip
Penen; o'rupo'zhuthum thirumeni pirakaachaminr'ik
Kaanen irunilamum thichai naankum kakanamume.
Kakanamum, vaanamum, puvanamum kaanavir' kaaman ankam
Thakanammun che'ytha thavappe'rumaar'kuth thatakkaiyum che'm
Mukanum munnaanku irumoonr'e'nath thonr'iya moothar'ivin
Makanum untaayathu anr'o? Valli nee che'ytha vallapame!
Vallapam o'nr'ar'iyen; chir'iyen nin malaratichche'm
Pallavam allathu par'r'u o'nr'ilen pachum po'r'po'ruppu
Villavar thammutan veer'r'iruppaay; vinaiyentho'tuththa
Cho'l avamaayinum ninthirunaamankal' thoththirame.
Thoththiram che'ythu, tho'zhuthu, minpolum nin thor'r'amo'ru
Maaththiraip pothum manathil vaiyaathavar vanmai, kulam
Koththiram, kalvi, kunam, kunr'i naal'um kutilkal'tho'r'um
Paaththiram ko'ntu palikku uzhalaanir'par paare'nkume.
Paarum, punalum, kanalum, ve'nkaalum, patarvichumpum,
Oorum muruku chuvaio'l'i oor'o'li o'nr'upatach
Cherum thalaivi, chivakaamachunthari cheeratikke
Chaarum thavamutaiyaar pataiyaatha thanam illaiye.
Thanantharum; kalvi tharum; o'runaal'um thal'arvar'iyaa
Manantharum; the'yva vativuntharum; ne'nchil vanchamillaa
Inantharum; nallana e'llaam tharum; anpar e'npavarkke
Kanantharum poonkuzhalaal' apiraami kataikkankal'e.
Kankal'ikkumpati kantuko'nten katampaataviyil
Pankal'ikkum kural veenaiyum kaiyum payotharamum
Mankal'ikkum pachchai vannamum aaki mathankar kulap
Pe'nkal'il thonr'iya e'mpe'rumaattithan perazhake.
Azhakukku o'ruvarum o'vvaathavalli; arumar'aikal'
Pazhakich chivantha pathaam puyaththaal'; pani maamathiyin
Kuzhavith thirumutik komal'a yaamal'aik ko'mpirukka
Izhavur'r'u ninr'une'nche irankel unakku e'n kur'aiye!
E'nkur'ai theeraninr'u eththukinr'en; ini yaan pir'akkin
Ninkur'aiye anr'i yaar kur'ai kaan; iru neel'vichumpin
Minkur'ai kaatti me'likinr'a neritai me'lliyalaay?
Thankur'ai theera e'nkon chataimelvaiththa thaamaraiye.
Thaamam katampu; pataipanchapaanam; thanukkarumpu;
Yaamam vayiravar eththum po'zhuthu; e'makke'nr'u vaiththa
Chemam thiruvati; che'nkaikal' naanku; o'l'i che'mmai; ammai
Naamam thiripurai; o'nr'otu irantu nayanankal'e.
Nayanankal' moonr'utai naathanum, vethamum, naarananum
Ayanum paravum apiraamavalli atiyinaiyap
Payane'nr'u ko'ntavar paavaiyar aatavum, paatavumpo'n
Chayanam po'runthu thamaniyak kaavinil thankuvare.
Thankuvar kar'pakath tharuvin neezhalil; thaayarinr'i
Mankuvar, mannil vazhuvaap pir'aviyai; maalvaraiyum
Po'nkuvar azhiyum! Eerezhpuvanamum pooththa unthik
Ko'nkivar poonkuzhalaal' thirumeni kur'iththavare.
Kur'iththen manaththil ninkolam e'llaam; nin kur'ippar'inthu
Mar'iththen mar'alivarukinr'a nervazhi; vantukinti
Ve'r'iththen avizhko'nr'ai venippiraan o'rukoor'r'ai me'yyil
Par'iththe kutipukuthum panchapaana payiraviye.
Payiravi, panchami, paachaankuchai, panchapaani, vanchavar
Uyiravi unnum uyarchanti, kaal'i o'l'irumkalaa
Vayiravi, mantali, maalini, chooli varaaki e'nr'e
Che'yiravi naanmar'ai cherthirunaamankal' che'ppuvare.
Che'ppum, kanaka kalachamum polum thirumulaimel
Appum kal'apa apiraamavalli! Anithiral'ak
Ko'ppum, vayirak kuzhaiyum, vizhiyin ko'zhunkataiyum
Thuppum nilavum e'zhuthivaiththene'n thunaivizhikke.
Vizhikke arul'untu; apiraamavallikku vethamcho'nna
Vazhikke vazhipata ne'nchuntu; e'makku avvazhi kitakkap
Pazhikke chuzhanr'u e'm paavankal'e che'ythu paazhnarakak
Kuzhikke azhunthum kayavar thammotu e'nna koottiniye.
Koottiyavaa! E'nnaith than atiyaaril ko'tiyavinai
O'ttiyavaa! E'nkan o'tiyavaa! Thannai ul'l'avannam
Kaattiyavaa! Kanta kannum manamum kal'ikkinr'avaa!
Aattiyavaa natam aatakaththaamarai aarananke.
Ananke! Anankukal' nin parivaarankal' aakaiyinaal
Vananken; o'ruvarai vaazhththukilen; ne'nchil vanchakarotu
Inanken e'nathu unathu e'nr'iruppaar chilar yaavaro'tum
Pinanken; ar'ivo'nr'ilen e'nkan neevaiththa peral'iye.
Al'iyaar kamalaththil aarananke! Akilaantamum nin
O'l'iyaaka ninr'a o'l'irthirumeniyai ul'l'utho'r'um
Kal'iyaaki, anthakkaranankal' vimmi, karaipurantu,
Ve'l'iyaayvitin, e'ngngane mar'appen ninvirakinaiyen.
Viravum puthumalar ittu ninpaatha viraikkamalam
Iravum pakalum ir'aincha vallaar, imaiyor e'varum
Paravum pathamum, ayiraavathamum, pakeeratheeyum
Uravum kulichamum, kar'pakak kaavum utaiyavare.
Utaiyaal'ai, o'lku che'mpattu utaiyaal'ai; o'l'irmathiche'nj
Chataiyaal'ai vanchakar ne'nchataiyaal'ai, thayankununnool
Itaiyaal'ai, e'nkal'pe'mmaan itaiyaal'ai, inku e'nnai inip
Pataiyaal'ai, unkal'aiyum pataiyaavannam paarththirume.
Paarkkum thichaitho'r'um paachaankuchamum, panichchir'ai vantu
Aarkkum puthumalar ainthum, karumpum e'n allale'llaam
Theerkkum thiripuraiyaal' thirumeniyum chir'r'itaiyum,
Vaarkkunkuma mulaiyum, mulaimel muththumaalaiyume.
Maalayan theta, mar'aitheta, vaanavar theta, ninr'a
Kaalaiyum, chootakak kaiyaiyum, ko'ntu, kathiththakappu
Velai ve'nkaalan e'nmel vitumpothu ve'l'inilkantaay;
Paalaiyum thenaiyum, paakaiyum polum panimo'zhiye.
Mo'zhikkum, ninaivukkum e'ttaatha nin thirumoorththi e'nthan
Vizhikkum vinaikkum ve'l'ininr'athaal! Vizhiyaal mathanai
Azhikkum thalaivar azhiyaa virathaththai antame'llaam
Pazhikkum pati o'rupaakam ko'ntaal'um paraaparaiye.
Param e'nr'u unai atainthen thamiyenum; un paktharukkul'
Tharam anr'u ivane'nr'u thal'l'aththakaathu; thariyalar tham
Puramanr'u e'riyap po'ruppuvilvaankiya pothil ayan
Chiram o'nr'u che'r'r'a kaiyaan itappaakam chir'anthaval'e!
Chir'akkum kamalath thiruve! Ninchevati che'nnivaikkath
Thur'akkam tharum, nin thunaivarum neeyum thuriyam ar'r'a
Ur'akkam tharavanthu utampotu uyir ur'avar'r'a, ar'ivu
Mar'akkum po'zhuthu, e'nmunne varalventum varunthiyume.
Varunthaa vakaie'n manaththaamaraiyinil vanthuputhunthu
Irunthaal' pazhaiya iruppitamaaka inie'nakkup
Po'runthaathu o'rupo'rul' illai; vinmevum pulavarukku
Virunthaaka, velai marunthaanathai nalkum me'lliyale.
Me'lliya nun itaimin anaiyaal'ai, virichataiyon
Pulliya me'nmulai po'n anaiyaal'aip pukazhnthumar'ai
Cho'lliya vannam tho'zhumatiyaaraith tho'zhumavarkkup
Palliyam aarththe'zha ve'npakatu oorum pathamtharume.
Pathaththe uruki, ninpaathaththile manam par'r'i, unthan
Ithaththe o'zhuka atimaiko'ntaay; iniyaan o'ruvar
Mathaththe mathimayanken; avar pona vazhiyum che'llen;
Muthalthevar moovarum, yaavarum por'r'um mukizhnakaiye.
Nakaiye igthintha nyaalam e'llaampe'r'r'a naayakikku
Mukaiye mukizhmulai; maane muthukan; mutivil antha
Vakaiye pir'aviyum vampe malaimakal' e'npathu; naam
Mikaiye ival'than thakaimaiyai naati virumpuvathe.
Virumpith tho'zhum atiyaar, vizhineermalki me'ypul'akam
Arumpi, thathumpiya aananthamaaki; ar'ivizhanthu,
Churumpir' kal'iththu mo'zhi thatumaar'i, mun cho'nnae'llaam
Tharumpiththar aavare'nr'aal, apiraami chamayam nanr'e.
Nanr'e varukinum, theethe vil'aikinum, naan ar'ivathu
O'nr'eyum illai; unakke param e'nakku ul'l'a e'llaam
Anr'e unathe'nr'u al'iththu vitten; azhiyaatha kunak
Kunr'e! Arutkatale! Imavaan pe'r'r'a komal'ame!
Komal'a valliyai alliyam thaamaraikkoyil vaikum
Yaamal'a valliyai, etham ilaal'ai, e'zhuthariya
Chaamal'a menich chakalakalaa mayil thannaith thammaal
Aamal'avum tho'zhuvaar e'zhupaarukkum aathipare.
Aathiththan, ampuli, anki, kuperan, amararthankon
Pothir' piraman, puraari, muraari, po'thiyamuni,
Kaathip po'rupataik kanthan, kanapathi, kaaman muthal
Chaathiththa punniyar e'nnilar por'r'uvar thaiyalaiye.
Thaivanthu ninnatith thaamaraichootiya chankarar'kuk
Kaivantha theeyum, thalaivantha aar'um karanthathu e'nke?
Me'yvantha ne'nchil allaal o'rukaalum virakar thankal'
Po'yvantha ne'nchil puka ar'iyaa matap poonkuyile.
Kuyilaay irukkum katampataaviyitai; kola iyal
Mayilaay irukkum imayaachalaththitai; vanthuthiththa
Ve'yilaay irukkum vichumpil; kamalaththin meethu annamaam
Kayilaayarukku anr'u imavaan al'iththa kanankuzhaiye.
Kuzhaiyaith thazhuviya o'nr'ai amthaar kamazh ko'nkaivalli
Kazhaiyaip po'rutha thirune'tunthol'um, karumpuvillum
Vizhaiyappo'ruthir'alveri ampaanamum; ve'nnakaiyum,
Uzhaiyap po'rukannum, ne'nchil e'ppothum uthikkinr'anave.
Aaththaal'ai, e'nkal' apiraamavalliyai, antam e'llaam
Pooththaal'ai, maathul'am poonir'aththaal'ai, puviatankaak
Kaaththaal'ai ainkanai paachaankuchamum, karumpum, ankai
Cherththaal'ai, mukkanniyaith tho'zhuvaarkku o'ru theenku illaiye…
Kalaiyaatha kalviyum kur'aiyaatha vayathum or
Kapatu vaaraatha natpum
Kanr'aatha val'amaiyum kunr'aatha il'amaiyum
Chaliyaatha manamum anpakalaatha manaiviyum
Thaazhaatha keerththiyum maar'aatha vaarththaiyum
Thataikal' vaaraatha ko'taiyum
Tho'laiyaatha nithiyamum konaatha kolumo'ru
Thuyyanin paathaththil anpum uthavip pe'riya
Tho'ntaro'tu koottu kantaay
Alaiyaazhi ar'ithuyilum maayanathu thankaiye
Amutheechar o'rupaakam akalaatha chukapaani
பக்தி என்பது பகவானுக்கு ஒரு பிரத்யேக ஆன்மீக அன்பு. இது பக்தி மற்றும் சுயசரணாகதியின் பாதை. பக்தர்கள் பகவானிடம் தங்களைச் சரணடைகிறார்கள், பகவான் அவர்களின் துன்பங்கள் அனைத்தையும் நீக்குகிறார். பக்தர்கள், பகவானை மகிழ்விப்பதற்காக, தன்னலமற்ற சேவையாக பகவானை நோக்கி தங்கள் செயல்பாடுகளை செலுத்துகிறார்கள். பக்தியின் பாதை அறிவு மற்றும் சுய-உணர்தலுக்கு வழிவகுக்கிறது. துக்கம், அறியாமை, பயம் ஆகியவை பக்தியால் நீங்கும்.
குபேரன் கடுமையான தவம் செய்து, லோகபாலர்களில் ஒருவராக பதவியையும் புஷ்பக விமானத்தையும் பெற்றார். அவரது தந்தை விஸ்ரவாவின் அறிவுறுத்தல்களைப் பின்பற்றி, அவர் இலங்கையில் வசித்து வந்தார். குபேரனின் ஆடம்பரத்தைக் கண்டு, விஸ்ரவனின் இரண்டாவது மனைவியான கைகசி, தன் மகன் இராவணனை இதே போன்ற பெருமையை அடைய ஊக்குவித்தார். தனது தாயாரின் ஊக்குவிப்பால் இராவணன், தனது சகோதரர்களான கும்பகர்ணன் மற்றும் விபீஷணனுடன் கோகர்ணாவுக்குச் சென்று கடுமையான தவம் செய்தார். இராவணன் 10,000 ஆண்டுகள் இந்த கடுமையான தவம் செய்தான். ஒவ்வொரு ஆயிரம் ஆண்டுகளின் முடிவில், அவர் தனது தலைகளில் ஒன்றை நெருப்பில் தியாகம் செய்வார். அவர் ஒன்பதாயிரம் ஆண்டுகளாக தனது ஒன்பது தலைகளையும் தியாகம் செய்தார்.பத்தாவது ஆயிரம் வருடத்தின் முடிவில் தனது மீதமிருந்த ஒரு தலையையும் அக்னிக்கு அர்ப்பணிக்க நேரும் பொழுது பிரம்மா அவரின் தவத்திற்கு இணங்கி காட்சி கொடுத்தார். பிரம்மா அவரை தேவர்கள், அசுரர்கள் மற்றும் பிற விண்ணுலகத்தவர்களாளும் வெல்ல முடியாத ஒரு வரம் அளித்தார், மேலும் அவரது ஒன்பது தலைகளை மீட்டுகொடுத்தார். இராவணனுக்கு பத்து தலைகள் மீண்டும் இருக்கச் செய்தார்.